O Sharm el Sheikh

[tab name=’Miasto’]

Uśmiechnij się, jesteś w Sharm El Sheikh!!!”  – mówią do turystów Egipcjanie na ulicach tego miasta. Sharm el Sheikh pulsuje życiem od wschodu słońca,  z portu codziennie w Morze Czerwone wypływa kilkaset statków nurkowych i turystycznych. Wieczorami, po zachodzie słońca otwierają się kramy i sklepiki z orientalnymi pamiątkami, bary, restauracje, cofee-shopy, gdzie można zapalić shishę, a także europejskie puby i dyskoteki. Miasto pełne jest atrakcji, są to kasyna, kluby, dyskoteki, pola golfowe,  tory gokartowe, kluby bowlingowe, korty do tenisa i squasha, wesołe miasteczka, aquaparki, centra sportów ekstremalnych, kluby fitness, salony piękności i odnowy biologicznej, perfumerie, kina, teatry i pokazy tańców orientalnych, a nawet sztuczne lodowisko.

Sharm el-Sheikh zlokalizowane jest na południowym krańcu półwyspu Synaj. Jego nazwa oznacza tyle, co „Zatoka Szejka” i pochodzi jeszcze z czasów ottomańskich.
Pierwsze wzmianki o Sharm el Sheikh znajdują się na mapie morskiej z 1762 roku. W czasach starożytnych osada była znana z handlu miedzią i turkusem. Leży na starym morskim szlaku handlowym, którym przewożono jedwab i przyprawy ze wschodnich Indii. Podczas panowania izraelskiego znane było jako Ofira, nazwa ta funkcjonuje zresztą do dziś w nazwie miejscowego lotniska. Dziś wśród Egipcjan najczęściej używana jest nazwa skrócona w postaci „Sharm”.
O uroku tego miejsca stanowią głównie trzy czynniki: Morze Czerwone wraz z jego unikalnym bogactwem w postaci rafy koralowej, majestatyczne góry Synaju oraz klimat gwarantujący piękną i słoneczną pogodę przez ponad 300 dni w roku. W połączeniu z faktem, iż jest to doskonały punkt wypadowy do tego, by poznać historię i naturalne bogactwa świata, gdzie Azja spotyka się z Afryką, Sharm el Sheikh stało się bardzo popularnym kurortem wakacyjnym, o znaczeniu globalnym.
Miasto podzielone jest na trzy główne części: zlokalizowane na południu Old Market i Hadaba, następnie centrum miasta, czyli tętniąca życiem przez całą dobę dzielnica Naama Bay, oraz najnowsza część, znajdująca się na północ od lotniska- Nabq. Jako całość miasto rozciąga się na przestrzeni około 40 kilometrów, wzdłuż linii brzegowej Morza Czerwonego. Komunikację zapewnia doskonale zorganizowana sieć dwupasmowych dróg, będąca swoistym „krwiobiegiem” jeśli chodzi o przemieszczanie się pomiędzy dzielnicami.

[/tab]
[tab name=’Klimat’]

Sharm el Sheikh, podobnie jak większa część Egiptu położone jest w strefie klimatu zwrotnikowego skrajnie suchego. Lato, które trwa tu od maja do października charakteryzuje się tym, iż jest bardzo suche i gorące. Zima jest tutaj chłodniejsza, szczególnie jeśli chodzi o tereny pustynne.
W okresie letnim, w skrajnych przypadkach, temperatury mogą tu dochodzić do ponad 50 st. C w cieniu. Dla osób nie przyzwyczajonych do tego rodzaju warunków, może się to okazać szczególnie uciążliwe, dlatego zaleca się by zawszę mieć przy sobie butelkę wody, oraz nakrycie głowy, by nie narażać się na stałą ekspozycję słoneczną. Praktycznie wszystkie pomieszczenia w hotelach czy restauracjach oraz wszelkiego rodzaju pojazdy są klimatyzowane. W okresie letnim, nie należy spodziewać się jakichkolwiek opadów atmosferycznych, a i zaobserwowanie nawet pojedynczej chmury na niebie jest zjawiskiem raczej niecodziennym.
Zimą średnie temperatury w ciągu dnia oscylują wokół 25 st. C, natomiast w nocy spadają do wielkości rzędu 15 st. C. W tym okresie mogą zdarzyć się sporadyczne opady deszczu.

TEMPERATURY W SHARM EL SHEIKH:

AKTUALNA POGODA:
17
H: 20°
L: 12°

Sharm El Sheik

Czwartek, 01 Marzec

Prognoza 7-dniową

Śr Pt So Nie Pn Wt
23° 20° 19° 21° 23° 24°
11° 10° 10° 10° 13° 18°
© Sharm el Sheikh klimat

[/tab]
[tab name=’Półwysep Synaj’]

Półwysep Synaj – swoją nazwę zawdzięcza prawdopodobnie słowu sen, które w językach semickich ludów oznaczało ząb i miało określać w tym przypadku kształt tutejszych gór. Najwyższym wzniesieniem na Synaju jest Góra św. Katarzyny 2637 m.n.p.m., pasma górskie przecinają liczne doliny (wadi), które są korytami okresowych rzek. Za czasów faraonów Synaj nazywany był królestwem bogini Hathor, a pośród gór niewolnicy przysyłani z kontynentu wydobywali tutaj miedź, złoto i ogromne ilości turkusów. Synaj leżał też na skrzyżowaniu szlaków handlowych i wojskowych.

Półwysep Synaj powstał 50 milionów lat temu, gdy płyta arabska zaczęła odrywać się od Afryki, a powstałą szczelinę zalało Morze Czerwone. Jeszcze w czasach prehistorycznych klimat Synaju nie był tak suchy i ekstremalny jak dzisiaj – na półwyspie pasły się stada gazeli. Dziś temperatury na wybrzeżu Synaju dochodzą w lecie do 50 stopni Celsjusza, a większość z 62 tys. km.2 powierzchni pokrywają piaski pustyni, z suchym, księżycowym krajobrazem, pełnym postrzępionych gór w głębi i hulającym po pustkowiach wiatrem. Równocześnie flora i fauna Synaju jest niezwykle bogata.

W okresie antycznym od ok. 6000 – 600 p.n.e.  w czasach starożytnych podlegał Egiptowi Faraonów. Od czasów faraonów przez północny kraniec obecnej muhafazy przebiegał szlak karawanowy (Via Maris lub Droga do Filistynów). W czasach biblijnych gdy Abraham, Jakub i jego rodzina wędrowali między Kanaanem a Egiptem, szlaki handlowe biegnące były już wytyczone (np. Darb al-Hadżdż, Darb asz-Ghazzah, Darb asz-Szur). Przez Synaj przechodziło albo okupowało go wiele innych ludów: Asyryjczycy, Babilończycy, Egipcjanie, Persowie, Grecy, Nabatejczycy, a później Arabowie, Rzymianie oraz częściowo krzyżowcy i Turcy.

W okresie biblijnym Egipt kontynentalny przeżywa czasy swojej świetności , powstają wielkie miasta w delcie Nilu pod rządami Faraonów: Seta I i Ramzesa II, a historia Synaju to historia wyprowadzenia przez Mojżesza Izraelitów z Egiptu . Około 1400-1200 p.n.e. Mojżesz otrzymuje Dekalog na górze Synaj, Góra Synaj tradycyjnie utożsamiana jest z biblijną górą Horeb, gdzie, według Starego Testamentu, Bóg Jahwe przekazał Mojżeszowi kamienne tablice z dziesięciorgiem przykazań i zawarł przymierze z narodem izraelskim. W pobliżu góry Synaj (Horebu) Mojżeszowi ukazał się anioł Boga Jahwe w płonącym krzewie i polecił mu wyprowadzić Izraelitów niewolonych w ówczesnym Egipcie. Na terenie półwyspu znajdowały się ich liczne obozowiska w drodze do Ziemi Obiecanej, do której wędrowali 40 lat. Po długim pobycie na półwyspie Izraelici zajmują ziemię Kanaan burząc najstarsze miasto świata Jerycho.
W czasach, kiedy  Egipt był podległy kolejno Asyryjczykom , Persom, Grekom, Rzymianom a ostatecznie od 395 r.n.e. Bizancjum – z Synaju zniknęły szlaki handlowe. W okresie Rzymskim cesarz Konstantyn edyktem z 383 r. wymierzonym w pogaństwo spowodował upadek starej kultury egipskiej na rzecz przyjętego chrześcijaństwa.
Pod dominacją Bizancjum cesarz Justynian wybudował w miejscu ukazania się biblijnego krzewu gorejącego w latach 527-565 bazylikę otoczoną murem obronnym, która znana jest do dziś pod nazwą Klasztoru św. Katarzyny.
W okresie dominacji islamskiej podbity Egipt i Synaj stały się kolonią arabską. Nowa religia dotarła również do koczowniczych plemion beduińskich, które dotychczas czciły swoje lokalne bóstwa. Po zdobyciu przez Turków w 1517 r. Egipt staje się prowincją osmańską.
W latach 1798 -1803 przeszedł pod okupację francuską. W tym czasie oddziały armii Napoleona odbudowują zniszczone mury synajskiego Klasztoru św. Katarzyny.  W latach  1859 – 1869 powstaje Kanał Sueski. W 1882 roku Wielka Brytania wymusiła na Turcji zrzeczenie się półwyspu. W 1914 roku do środkowej części wkroczyli ponownie Turcy budując nowe drogi szlaków handlowych i pielgrzymek do Mekki, potem zajęli te tereny Egipcjanie.

Historia minionego wieku to dla Synaju okres wojen o kanał Sueski. W 1956 roku wkroczyli tutaj Izraelczycy, lecz w 1957 roku Synaj powrócił do Egiptu. Siły pokojowe ONZ stacjonowały na tym obszarze do roku 1967. Wtedy także nastąpiła blokada morska Cieśniny Tirańskiej, ogłoszona przez egipskiego prezydenta Nasera uniemożliwiająca żeglugę izraelskich statków po Morzu Czerwonym. Doprowadziło to do wojny z Izraelem, w wyniku której Izraelczycy zajęli półwysep Synaj. Podczas okupacji Izrael wybudował wiele lotnisk i infrastrukturę. Ostatecznie kanał wrócił do Egiptu po podpisaniu ugody w 1974 r. Zachodnia część Synaju Północnego powróciła do Egiptu w 1979 roku, a całość w roku 1982. Jedynie wybudowany przez Izraelczyków hotel Hilton Taba był powodem, dla którego Taba została przekazana Egiptowi dopiero w 1989 roku. Dopiero po odkupieniu hotelu przez stronę egipską za 38 mln USD Izrael zgodził się przesunąć granicę, która przebiega teraz 150 m od hotelu. W szybkim czasie Izrael wybudował po swojej stronie granicy hotel bliźniaczo podobny do Hiltona.

Zgodnie z izraelsko- egipskim układem pokojowym z 1979 r., Egipt może utrzymywać ograniczone oddziały wojskowe tylko w zachodnim rejonie półwyspu. 31 stycznia 2011 roku władze Izraela zezwoliły na rozlokowanie na Półwyspie Synaj dodatkowych 800 egipskich żołnierzy (pierwszy raz od zawarcia traktatu pokojowego w 1979) w celu wzmocnienia bezpieczeństwa w obszarze północnym półwyspu w czasie protestów. Nad przestrzeganiem warunków tego układu czuwają międzynarodowe siły pokojowe Multinational Force & Observers (MFO), powołane na mocy traktatu pokojowego. MFO tworzą kontyngenty wojskowe z różnych państw; trzonem tych sił są wojska USA. Oddziały MFO liczą ok. 1700 żołnierzy i są rozlokowane na obszarze półwyspu. W Sharm el Sheikh (w dzielnicy Naama Bay- baza południowa) i w Al Gora znajdują się bazy międzynarodowych obserwatorów MFO, którzy mają obowiązek kontrolować półwysep Synaj, który jest podzielony na zdemilitaryzowane pasy z posterunkami oznakowanymi pomarańczowymi flagami.

 

[/tab]
[tab name=’Historia miasta’]

Strategiczne położenie Sharm el Sheikh u zbiegu Zatoki Akaba i Kanału Sueskiego doprowadziły po II wojnie światowej do przekształcenia małej wioski rybackiej w egipską bazę marynarki wojennej. W 1956 roku podczas konfliktu z Izraelem Egipt stracił swą ówczesną osadę rybacką, która w 1957 roku powróciła do Egiptu. Do 1967 r. stacjonowały tu siły pokojowe ONZ. W obecnej dzielnicy Hadaba w roku 1960 mieścił się egipski garnizon wojskowy, na wzgórzach nadal widać pozostałości po budynkach i schronach.

W 1967 nastąpiła blokada morska Cieśniny Tirańskiej, ogłoszona przez egipskiego prezydenta Nassera, uniemożliwiająca żeglugę izraelskich statków po Morzu Czerwonym. Doprowadziło to do wojny z Izraelem, w wyniku której Izraelczycy zajęli półwysep Synaj wraz z Sharm el Sheikh (wówczas mała osada rybacka).

Wkrótce Izraelczycy rozbudowali osadę. Po roku 1967 powstało miasto o nazwie Ofira (hebr: אופירה) – od biblijnej krainy Ofir. Nazwa ta była w użyciu do 1982 roku. Ofirę zamieszkiwało wówczas 500 żydowskich rodzin (ok. 2000 osób).

14 maja 1968 r. otwarto lotnisko wojskowe Sił Powietrznych Izraela pod hebrajską nazwą Ofira. W 1976 roku otwarto cywilny port lotniczy Ofira. Głównym celem inwestycji Izraelczyków w tym miejscu było uniemożliwienie Egiptowi blokowania Cieśniny Tirańskiej oraz kontrolowanie szlaku drogowego pomiędzy Ejlatem a wybrzeżem Zatoki Sueskiej. Ważną rolę zaczęła odgrywać turystyka, bowiem wpływy z niej wykorzystywano do finansowania kosztów izraelskiej okupacji wojskowej i osadnictwa na Synaju.

Pod koniec lat 70-tych powstał  port morski Sharm el Sheikh w zatoce Sharm el Maya.

Zachodnia część miasta powróciła do Egiptu w 1979 roku, a całość w obecnych granicach administracyjnych w 1982 roku. Osadnicy żydowscy zostali wysiedleni do Izraela, a ich osada nie została zburzona – jak to miało miejsce wówczas z innymi osadami żydowskimi na Synaju – ale zajęta głównie przez Egipcjan przybyłych z kontynentalnej części Egiptu, a potem również przez miejscowych beduinów.

Hotele, które pozostały po Izraelczykach to  Helnan Marina oraz Cliff Top ( w dzielnicy Naama Bay). To właśnie ich popularność wśród amerykańskich płetwonurków i żołnierzy podsunęła rządowi egipskiemu pomysł rozwinięcia turystyki właśnie w tej części kraju.

Początki tej turystyki to przede wszystkim nurkowie przybywający z całego świata zobaczyć bogactwo nienaruszonej rafy koralowej Morza Czerwonego. W tym czasie rozbijali oni namioty w miejscu dzisiejszych hoteli.

Później następuje gwałtowna rozbudowa bazy hotelowo-turystycznej. Łączna liczba ośrodków turystycznych wzrosła z 3 w 1982 roku – do 91 w 2000 roku, a obecnie ich liczba wzrosła do ponad 500.

W ciągu kilku ostatnich lat powstało kilkanaście specjalnych turystycznych osiedli, gdzie obcokrajowcy nabywają mieszkania. Miasto pozyskało kilka renomowanych firm zarządzających hotelami (m. in.: Hyatt Regency, Accor, Marriott, Le Méridien, Four Seasons, Ritz-Carlton i wiele innych). W 2007 roku otwarto aquapark połączony z hotelem o łącznej powierzchni 133 905 m². W mieście znajduje się wiele obiektów sieci gastronomicznych, jak choćby Starbucks, Hard Rock Cafe, McDonald’s, Kentucky Fried Chicken i innych.

Kiedy w 1982 roku Egipt przejmował miasto – było tam zaledwie kilkanaście palm postawionych na pustyni, a większość roślinności stanowiły pojedyncze, rosnące dziko akacje. Konsekwentna praca nad stworzeniem zielonego, egzotycznego miasta doprowadziła do powstania prawdziwej oazy zieleni na pustyni.

Miasto stało się na tyle popularne, że regularnie odwiedzał je brytyjski premier Tony Blair, swoją willę wybudował tu sułtan Qaboosh z Omanu, a egipski prezydent Hosni Mubarak częściej przebywał w Sharm el Sheikh niż w stolicy kraju. Jest to główne miejsce wypoczynkowe dla członków egipskich władz. Korzystają z niego również niektóre z europejskich i bliskowschodnich głów państw, politycy i bogacze.

Stali mieszkańcy miasta – ich liczba ciągle wzrasta – to głównie pracownicy hoteli, obsługi turystycznej i administracji państwowej. Mieszkańcami miasta są też obcokrajowcy – również Polacy – prowadzący tu głównie ośrodki nurkowe czy biura turystyczne, lub posiadający kupione tu mieszkania.

Ważniejsze wydarzenia:

  • 23-28.08.2002    –  Otwarte Mistrzostwa Świata w Pływaniu FINA 2002 na długości 5, 10 i 25 km.
  • 19.01.2003 – była tu meta Rajdu Dakar, a dzień wcześniej meta najdłuższego odcinka tego rajdu z Abu Risz.
  • 3.01.2004 – katastrofa samolotu w której zginęło 149 osób.
  • 23.07.2005 – w mieście doszło do zamachów bombowych, w wyniku których zginęły 64 osoby.
  • 23.05.2007 – otwarcie drugiego terminala lotniska Ofira oraz meczetu w pobliżu Naama Bay.
  • 18.10-2010 – finały Mistrzostw Świata w Squash
  • 25.01.2011 – egipska rewolucja, w Sharm el Sheikh odbyła się ok. 300 osobowa pokojowa demonstracja poparcia dla prezydenta Hosni Mubaraka, który miał tu swoją rezydencję.

Sharm el Sheikh to także miejsce spotkań światowych przywódców (m.in. pokojowych spotkań bliskowschodnich) w specjalnym centrum konferencyjnym (na 4700 miejsc), znajdującym się w pobliżu lotniska. Dlatego miasto nazywane jest czasami Miastem Pokoju. Odbyły się tu liczne konferencje ekonomiczne (m.in. Banku Światowego) oraz pokojowe, których gospodarzem był prezydent Egiptu Hosni Mubarak.

  • Szczyt pokojowy z 1996 roku z udziałem przywódców z ok. 70 krajów i organizacji międzynarodowych,
  • Szczyt państw grupy G-15, który odbył się po raz pierwszy w Egipcie w 1998 roku. W owym roku odbyło się jeszcze kilka szczytów krajów arabskich.
  • 4 września 1999 roku zawarto tu porozumienie w celu przywrócenia rządów palestyńskich w Strefie Gazy w  tzw. Memoradium Sharm el Sheikh.
  • Kolejny szczyt pokojowy odbył się 17 października 2000 roku po wybuchu drugiej palestyńskiej intifady.
  • W tym samym roku odbyło się Forum Światowej Organizacji Handlu. W owym roku i dwóch następnych odbyło się kilka szczytów pokojowych i związanych z walką z terroryzmem.
  • Szczyt pokojowy odbył się też 3 sierpnia 2005 roku w sprawie zmian w świecie arabskim, takich jak sytuacja w Iraku czy konflikt arabsko-izraelski.
  • 18-20 maja 2008 roku odbyło się tu bliskowschodnie Światowe Forum Ekonomiczne.
  • 3 marca 2009 roku odbył się szczyt w sprawie odbudowy Strefy Gazy po zniszczeniach w izraelskiej Operacji Płynny Ołów przeciwko Hamasowi. W konferencji brało udział 45 ministrów spraw zagranicznych z całego świata, zdecydowano na niej przekazać prawie 4,5 miliarda dolarów na odbudowę Strefy Gazy.

[/tab]
[tab name=’Mapy’]

Sharm el Sheikh – wybrzeże i punkty nurkowe na Morzu Czerwonym

Dzielnice Hadaba i Naama Bay

Widok na Półwysep Synaj

(więcej takich zdjęć na earth.imagico.de)

Mapa Egiptu

Widok na Kair i aglomeracje kairską w nocy

[/tab]
[tab name=’Hotele’]

[table id=7 /]

[/tab]
[tab name=’Lotnisko’]

Sharm el Sheikh International Airport „Ophira” (kod IATA: SSH) to drugie co do wielkości ruchu lotniczego lotnisko w Egipcie. Zlokalizowane 10 kilometrów na północ od dzisiejszego centrum miasta, powstało w 1968 roku jako ówczesna baza wojskowa izraelskiego lotnictwa pod nazwą Ophira. Przez Egipt przejęte zostało w 1982 roku po układzie w Camp David.
W 2007 roku otwarty został nowoczesny dwupoziomowy Terminal 1, który swym kształtem nawiązuje do tutejszej rdzennej kultury i przypomina beduiński namiot. Jest przygotowany do obsługi 5 milionów pasażerów rocznie. Terminal 2 (pierwotnie jedyny do momentu budowy obecnego Terminala 1) po gruntownej modernizacji w 2004 roku obsłużyć może 2,5 miliona pasażerów. W związku z dynamicznym i prężnym rozwojem miasta  planowane jest oddanie do użytku Terminala 3, który zwiększy możliwości obsługi pasażerów dwukrotnie. Do tego czasu ma również powstać drugi pas startowy.

 

[/tab]
[tab name=’Ciekawe Miejsca’]

Nie ma co chować się codziennie tylko na terenie hotelu. Sharm el Sheikh jest miastem pełnym atrakcji. Dokąd chodzić?

NAAMA BAY – to najpopularniejsze miejsce w mieście, tu znajduje się większość restauracji, klubów, sklepów, bazarków, a także banki, kantory, puby i dyskoteki. Od 12-ej w południe do 4-ej nad ranem zawsze można tu znaleźć coś ciekawego.

OLD MARKET  – dzielnica Sharm el Sheikh, która została urządzona w stylu egipskim. Dobre miejsce na tańsze zakupy i prawdziwe orientalne restauracje. Wieczorami można tam obejrzeć orientalny show z tańcem brzucha, magikami i derwiszami.

IL MERCATO – znajduje się w dzielnicy Hadaba, jest to nowe centrum zakupowe, gdzie znaleźć można sklepy europejskich marek. W ciągu dnia i wieczorami odbywają się tam animacje dla dzieci, a od czasu do czasu koncerty plenerowe.

LA STRADA i AL KHAN – w dzielnicy Nabq. Sklepiki, restauracje, fast foody, imprezy dla dzieci.

I jeszcze ciekawe propozycje, z których można skorzystać bez pomocy rezydenta.

KASYNA – najpopularniejsze to SINAI GRAND CASINO w okolicy hotelu Sonesta.

KINA – znajdują się w hotelu Kiroseiz, Soho Square oraz przy Alf Leila Wa Leila. Repertuar anglojęzyczny i po arabsku.

MUZEUM PRZYRODY SYNAJU – przepiękny kompleks doskonały na rodzinną wyprawę, do obejrzenia gatunki zwierząt, które nadal panują na pustyni Synaju oraz te, których już nie można zobaczyć w tej okolicy. Lekcja geologii, biologii i historii w jednym miejscu.

PARASAILING – czyli lot spadochronem za motorówką. Okazja podziwiania okolicy z wysokości. Jeśli nie znajdziecie tej oferty na plaży hotelowej skontaktujcie się z naszym biurem.

KITESURFING – dostępny głównie na plażach hotelowych w dzielnicy Nabq, a to dlatego że w tej okolicy wiatr dopisuje wystarczająco przez większość dni w roku.

WINDSURFING – można wykupić na większości plaż hotelowych, choć nie wszystkie miejsca w Sharm charakteryzują wystarczające warunki.

KAJAK i KATAMARAN – to bardzo dobre rozwiązanie by oddalić się od zatłoczonej plaży i skorzystać z dobrodziejstw Morza Czerwonego. Warto zabrać maski do snorkelingu by pozwiedzać rafy koralowe oddalone od hotelu.

POZA TYM DO DYSPOZYCJI TURYSTÓW:  POKAZ KROKODYLI, WESOŁE MIASTECZKO, POLE GOLFOWE, GOKARTY, LODOWISKO, BOWLING, TENNIS, SQUASH, SPA  i wiele wiele innych ciekawostek!!!!

[/tab]

[end_tabset]

Leave a Comment