Pustynia, Sahara
Tereny pustynne zajmują blisko 95% powierzchni współczesnego Egiptu. Od zarania egipskiej cywilizacji życie skupiało się wzdłuż Nilu. Rzeka naniosła przez stulecia na brzegi pustyni życiodajny szlam, dzięki któremu mogły powstawać pola i pastwiska. Egipska część Sahary jest bardzo różnorodna i w większej części skalista, choć jest tu też Wielkie Morze Piasku – pustynia, jaką znamy z podręczników geografii. Na granicy Libii i Egiptu znajdują się jedne z największych na świecie wydm piaskowych, ciągnące się ponad 800 km niemal od Morza Śródziemnego do Gilf Kebir na południu. Znajdują się tutaj najdłuższe wydmy na świecie, z których rekordowa mierzy 140 km. Biała Pustynia (Sahara Beida) to najbardziej spektakularna część egipskiej Sahary, pokryta białymi i kremowymi masywnymi formacjami wapiennymi o niezwykłych formach (wieloryby, wielbłądy, grzyby, ptaki, etc.) ukształtowanymi przez wiatr i burze piaskowe. Czarna Pustynia (Sahara Suda) powstała z erozji magmowych skał, które utworzyły warstwę czarnego proszku i kamieni pokrywających złoty lub lekko czerwony piasek. Dolina Wielorybów (Wadi Hittan) to miejsce, gdzie 40 milionów lat temu, kiedy klimat był znacznie cieplejszy, a na biegunach naszej Ziemi nie istniały wielkie lodowce, na terenie Egiptu pluskały się olbrzymie wieloryby, rekiny i inne morskie potwory. Następnie klimat zmieniał się jeszcze kilka razy, aż w końcu nieco ponad 10 tysięcy lat temu znów się ocieplił, dzięki czemu powstała Sahara. Dzisiaj w Wadi Hittan możemy zobaczyć szkielety żyjących tam wcześniej basilosaurusów – przodków wielorybów.
Egipska Pustynia Zachodnia zajmuje blisko 3 miliony km2. Rozciąga się od zachodniego brzegu Nilu aż do granicy z Libią oraz z Sudanem i dochodzi niemal do Morza Śródziemnego. Mimo że stanowi ponad dwie trzecie terytorium Egiptu, jest praktycznie niezamieszkana, jeśli nie liczyć żyznych oaz, gdzie wśród piasków pustyni zielenią się pola i żyją ludzie. Bezmiar skał i piaski krył jednak w sobie wiele skarbów. Od czasów faraonów wydobywano tu m.in. złoto, miedź, jak również malachit i galenę niezbędne do obrzędowego malowania powiek ( galena była składnikiem czarnego tuszu o nazwie kohl).
Pustynia na Synaju – nazywana Pustynią Wschodnią – od północy jest płaska i piaszczysta, a w południowej części półwyspu górzysta i skalista. Na Synaju również wydobywano miedź i złoto, a także turkus. Półwysep synajski jest też głównym ośrodkiem wydobycia ropy naftowej w Egipcie. Ogromne inwestycje Maja też na celu utworzenie terenów rolniczych na tym terenie, na północ od Ismailii biegnie już Salam Canal, który nawadniać ma pół miliona akrów terenów pod uprawy.
Średnie opady deszczu na pustyni to ok. 250 mm na rok, ale np. w okolicach Asiut w środkowym Egipcie deszcz pada raz na 20 lat. Mimo suchego, gorącego klimatu na pustyni istnieje życie. Botanicy znaleźli wiele gatunków roślin, które potrafią przetrwać w takich warunkach.
czytaj też: Co rośnie na pustyni?