Owoce i warzywa

Spacerując po egipskich bazarach zobaczyć można stragany z ogromną ilością owoców i warzyw. Niektóre z nich wyglądają dość egzotycznie. Prezentujemy tutaj najciekawsze okazy z egipskich straganów.

 

Persymona

nazywana też kaki, jabłko orientu, hurma – czerwonopomarańczowy owoc kaki, uprawiany głównie w Chinach i Japonii. Owoce są żółtoczerwone z  czterema  listkami po spodniej stronie. Miąższ jest słabo aromatyczny galaretowaty, bardzo słodki. Wykorzystywany jest głównie do wszelkich konfitur, dżemów i galaretek. Rzadziej spożywany na surowo.

 

Karambola czyli oskomian pospolity

Wiecznie zielone drzewo owocowe z rodziny szczawikowatych. Pochodzi z Malezji, Indii i Sri Lanki. Uprawiane w wielu krajach strefy tropikalnej. Wysokość do 5-6 m; liście złożone z 7-11 jajowatych listków. Liście są wrażliwe na dotyk. Kwitnie przez cały rok. Kwiaty różowe lub czerwone, bardzo drobne.

 

Figa

Jest uprawiana w licznych krajach obszaru tropikalnego i subtropikalnego, oprócz okazów uprawianych występują tu także formy zdziczałe. Figi występują w różnych odmianach, np. ciemnofioletowe są spożywane na surowo, a jasnozielone suszone, (nabierają przy tym charakterystycznej, bursztynowej barwy) i sprasowywane, w której to postaci są najczęściej spotykane. Charakteryzują się one dużą wartością energetyczną, gdyż zawierają 50 – 75% cukrów. Suszone figi zawierają bardzo duże ilości magnezu, wapnia i innych soli mineralnych.

 

Mango

Uprawiane jest w rejonach o klimacie zbliżonym do klimatu zwrotnikowego. Owoce mają ok. 15-20 cm. 55% owocu stanowi miąższ, reszta to duża pestka (budową przypomina śliwkę). Jest ona duża, silnie spłaszczona, przytwierdzone są do niej włókna. Skórka ma początkowo barwę ciemnozieloną, przechodząca później w różne odcienie żółto-złoto-czerwone. Skórka jest cienka i gładka lecz twarda, dlatego, pomimo iż jest jadalna, usuwa się ją przed spożyciem. Miąższ ma barwę pomarańczowożółtą, jest bardzo aromatyczny i soczysty.

Guawa

to smaczne owoce o dużej zawartości witaminy C. Powszechnie uprawia się je w strefie międzyzwrotnikowej. Są owalne, wielkości jabłka pokryte zieloną, a później żółtą skórką. Miękki miąższ może być białawy, żółty lub różowy, a w nim znajdują się jasne, miękkie pestki, które są jadalne.Guawę można jeść na surowo, jak jabłko – trzeba ją tylko obrać ze skórki. Ponieważ owoc zawiera dużo pektyn, świetnie nadaje się do przetworów.

 

Melon

Wraz z arbuzem, ogórkiem, dynią i cukinią, melon tworzy rodzinę jednorocznych roślin dyniowatych. Pochodzi prawdopodobnie z Azji lub Afryki.Melony w 90 procentach składają się z wody, zawierają też sporo cukru i beta-karoten. Są niskokaloryczne (100 g miąższu dostarcza około 40 kcal) i bogate w witaminy: A i C (w 100 g melona jest 20 mg witaminy C, a dzienne zapotrzebowanie wynosi 70 mg) oraz składniki mineralne, zwłaszcza potas. Sok z dojrzałego melona doskonale gasi pragnienie, a nektar ma właściwości przeczyszczające i moczopędne.

 

Limonka

Są to małe okrągłe zielonkawe owoce, przypominające małe cytryny. W Tajlandii niemalże każda część tej rośliny jest używana do gotowania. Liście limonki mają cytrusowy smak i również spełniają ważną rolę jako dodatek. Drzewko limonki kaffir bardzo wolno rośnie, owoce pojawiają się, gdy drzewko ma już około 8 lat. Sokiem ze świeżej limonki skrapia się danie, aby zyskało intensywny aromat. Liście i skórka są ścierane i dodawane do zup i curry.

Bakłażan

Bakłażan pochodzi z Indii, a do Europy sprowadzili go Arabowie. Wartość odżywcza bakłażana nie jest zbyt wysoka, 100g dostarcza około 30 kalorii. Bakłażany zawierają dużo soli mineralnych, zwłaszcza fosforu, żelaza, potasu i wapnia, sporo błonnika i glukozy. O warzywach tych mówi się, że dają długowieczność, gdyż obniżają poziom cholesterolu we krwi. Są też bogate w błonnik, którego mają o 50% więcej niż jabłka lub brzoskwinie. Znajdziemy w nich również witaminę C, A i B2.

 

Ciecierzyca

Nazywana także cieciorką lub włoskim grochem, jest jedną z najstarszych roślin uprawnych przez człowieka. Pochodzi najprawdopodobniej z Azji Mniejszej, gdzie była znana już 6500 r. p.n.e. W kuchni arabskiej stanowi składnik wielu sosów, zup, kotlecików zwanych falafel, czy sałatek. W niektórych krajach uznawana jest za afrodyzjak. Uważa się, że poprawia kondycję skóry, włosów i odporność organizmu oraz obniża poziom cholesterolu.

Leave a Comment