Morze Czerwone
Rafa koralowa
Panują dwa błędne przekonania co do raf koralowych. Pierwsze, że rafa jest skałą, na której żyją korale. Tymczasem już sama rafa to korale. Rafa rośnie z prędkością kilku centymetrów rocznie, powstaje ona w procesie trwającym przez wieki i stanowi skamielinę obumarłych 
szkieletów korali, głównie tzw. madreporów oraz glonów takich jak krasnorosty.
Druga obiegowa opinia głosi, że koralowce to rośliny, podczas gdy są one w rzeczywistości zwierzętami, małymi, bezkręgowymi jamochłonami z typu parzydełkowców. Mało tego, koralowce to tak naprawdę drapieżniki żywiące się planktonem.
Koralowce
Koralowce występują zwykle kolonijnie w formie polipów w morzach strefy ciepłej, przytwierdzone do dna morskiego. W 
budowie koralowców wyróżnić można warstwę zewnętrzną, tzw. ektodermę, która w górnej części tworzy otwór gębowy i gardziel, przechodzącą w jamę gastralną. Wewnętrzna strona ściany ciała – entoderma, tworzy wypustki do jamy gastralnej. Przestrzeń pomiędzy ektodermą a entodermą wypełnia warstwa mezoglei, w której u wielu gatunków znajdują się skleroblasty, które pełnią rolę komórek szkieletotwórczych. Koralowce są zazwyczaj rozdzielnopłciowe i rozwijają się ze stadium planktonowej orzęsionej larwy.
Są jednymi z głównych organizmów skałotwórczych. Znanych jest ok. 6,5 tys. gatunków koralowców, należących do 2 podgromad: koralowców ośmiopromiennych (Octocorallia) oraz koralowców sześciopromiennych (Hexacorallia), do których należy większość korali rafotwórczych (rząd Scleractinia), a także bezszkieletowe, żyjące pojedynczo ukwiały.
Do najbardziej znanych przedstawicieli koralowców należą m.in.: koral czerwony, zwany również szlachetnym, korale madreporowe (Madreporaria), tworzące rafy koralowe oraz koral korkowiec (Alcyonium).
( źródło: e-sharm.pl )
